beni yoran hayata karşı son yazılarım

Berke benim konserde boş boş telefona baktığımı fark etmiş olacak eli ile telefonu gösterdi. Okuttum güldü ve "gönder" tuşu ile parmağını buluşturdu. Benim yerime kararı vermişti. Göndermesem belki uzun süre aklımda kalacak o eylemi gerçekleştirmişti. Konser tamamen aklımdan çıkmış bu mesaj karşılığı ne beklediğimi düşünüyordum. Ailem izin vermese o konsere gitmez, duman o şarkıyı çalmasa bu kadar etkilenip o mesajı yazmaz ve kararsız kaldığımı o anda berke anlamasa o mesajı göndermezdim. Ama bununları düşünmenin anlamı yoktu. Tüm bunlar kısa bir sürede olmasına rağmen bana asır gibi geldi. Cevap gecikmemişti ama pek de iç açıcı sayılmazdı "kimsin tanıyamadım". Cevap atmadım bunun üzerine bir şey yazılmazdı. Telefonu cebime attım sigara paketim daha doluydu bağıra bağıra şarkı söyleyerek tüm sigaramı bitirdim.