beni yoran hayata karşı son yazılarım

Kafam aşırı rahat ortam da mükemmeldi. Tuana ile özlemin varlığını çoktan unutmuştum biz berkeyle bağırıyorduk Bora da bize katılıyordu. Bu kadar eğlenirken kaan, beni üzen ve ilk defa da o an dinlediğim şu şarkıyı söylemeye başladı ve beni de bitirmeye..
( https://www.youtube.com/watch?v=H0Nk2AFmJgM )

Şu sözleri duyan insan gülebilir mi hala?

"özledim seni harbiden
aklıma da düşüverir aniden
içince açılınca"

Sahi ya berkenin yakında sevgilisi olacaktı ben yine böyle kalacaktım. Hala özlüyordum evet, ben bırakmıştım evet, hatalıydı ama bu özlememe engel değildi. Şarkıyı önce kalbimde hissettim sonra ellerimde.. Yani telefonu çıkarmış arya'ya "özledim seni... " yazmış göndermekle göndermemek arasında bir saatin sarkacı gibi gidip geliyordum. Gururum ne olacaktı? Alkol korku endişe gurur bırakır mı? Peki gönderince ne olacaktı ki, o sanki beni bekliyordu. Bilmiyorum ben karar verirken tüm kalabalığı zihnimle susturmuş ve zamanı durdurmuştum. Neyi bekliyordum, belki biraz daha içmiş olmalıydım belki biraz daha korkusuz ve kendinden emin olmalıydım...