memleketime geri döndüm. çalıışıyorum bahanesiyle buluşmadım hiç ve yeni dönem için yurduma geri döndüm. bir şekilde babamla tanışmıştı. babamın haberi yoktu ve babama x baba diye hitap ettiğini öğrendim babamdan. yuh dedim. basit ama kendinden iyice soğutan yalanlarını yakaladım. onun sorunlarından yılmıştım artık ve ailemi bu işe karıştıramazdı. tekrar hafızasını kaybetti ve bu sefer onunla ilişkimi kesmiştim. beni arayıp onun yanında olmam gerektğini söylüyordu tanımadığım adamlar. ne kadar da iyiler ! bunca şey yaşarken ben hep tek başımaydım. geri vites yoktu. derken hatırlamış herşeyi. bu seferde şuuru gitti. beni arayıp tıpkı bir deli gibi konuşuyordu. o haline üzülsem de artık taviz verirsem bir daha bu noktaya gelemeyeceğimi anladığım için gaz kesmedim. şuursuz hali belki bir ay belki daha fazla sürdü. içim parçalanıyordu. ama yapabileceğim bir şşey yoktu. zamanında bakırköy ruh ve sinir hastalıklarına yatırıldığında. telefonda konuşarak onu sakinleştiren ve çıkmasında az da olsa payım bulunan ben, hastaneye yatırsalar diye bakıyordum. sonra tekrar bir telefon. yine inthar etmeye çalışmıştı. bu sefer ilaçların hepsini içerek.