beni yoran hayata karşı son yazılarım

Birkaç çektim sonra ben de istiyorum dedi elimdeki tüten sigarayı verdim iki kere çekti sonra elinden aldım söndürdüm. Sakinleşen eslemi minibüse bıraktım yolda hala elimi tutmaya çalışıyor. Neyse eve gittim. Kendimi sorguladım doğru muyum yanlış mıyım diye. Eslem mesaj attı tekrar ona sadece arkadaş olabileceğimizi anlattım. Mecbur kabul etti. Alışacaktı ne yapabilirdim ki? Evet hatalı bendim ama düzeltemezdim bunu. Ona hep konuşma sözü verdim belki biraz iyi gelir diye. Hatta okuldaki dolabıma not bırakabileceğini söyledim ona geldiğim şehirden aldığım dolma kalemimin yanında çıkan tükenmez kalemi bıraktım. Biz gittikten. Sonra onlar bir ders fazladan kaldığı için pek fark edilmez bir mektuplaşma düzeneğimiz oldu. Kalemi de zaten dolaba bıraktıydım alsın diye çünkü ben o zaman çok karamsar yazıyordum ve kalem maviydi maviyse umut.. Belki işe yarar dedim belki..