beni yoran hayata karşı son yazılarım

biraz sonra koşmaya başladı bir çocuk gibi parkın içindeki dinozor şekildeki içi boş heykelin içine girdi. Arkasından ceketime kravatıma yakışacak şekile yürüdüm montunu çıkardı gömleğinin düğmelerini sökmeye başladı koştum kollarından tuttum "ne yapıyorsun sen?" dedim. "gidiyorsan ben de burada donarak ölmeye karar verdim" dedi hep bana denk gelir böylesi zaten. "saçmalama dünyanın sonu değil bak bu böyle yürümez" dedim ben ona montunu Giydirirken kollarımdan kurtulur gibi oldu zorunlu sarılmayla tuttum "tamam bırakmıyorum!" dedim "inanmıyorum yalan söylüyorsun" dedi. Polisi aramakla tehdit ettim. biz hala mal gibi sarılıyoruz dinozorun gövdesindeki penceresinden gören var mı diye düşünüyorum sadece. "biliyor musun?"dedi "neyi?" dedim "iki ay Sonra ilk defa regl oldum" dedi. Amk çok güzel gününü bulmuşum 60 da bir ihtimale rastladık! insani bir durum ama niye iki aydır olmayan şey bu gün? Bu yüzden mi bu kadar duygusal tepki verdi? Birkaç gün önce olsa ne olurdu? Hepsi yanıtsızdı. "doktora git!" dedim ne diyeyim. Sonra sakinleşti ben bir sigara yaktım o esnada ve ilk kez yukarı bakıp sordum "neden?"