beni yoran hayata karşı son yazılarım

Ertesi gün tuğçeyi bekliyorum anlatılacak çok şey var aslında. Hatta geldiğim şehirde en çok onunla telefonlaştım. Onu ne kadar kırsam da o benim çok değerli bir arkaşım ki halen eskisi gibi konuşur anlatırız. Kader bizi saçma bir olayla tanıştırsa da sonucuna memnun kaldım ve her kötü zamanımda beni teselli etmeyi bilen bu dostumu artık neftet ettiğim tuanaya borçluyum.
Okula yine erkenden gittik. Ben artık otobüstle bora ile geliyorum aynı duraktan binip birbirimize yol arkadaşlığı ediyoruz. Okula gelir gelmez çantaları bırakıp okulu dolaşma turlarına üçlü olarak başladık tam sınıfa dönecekken tuğçenin sırtını gördüm kereme sarılıyordu kerem beni dudaklarını kıpıtdatarak çağırdı gittim tam tuğçenin arkasındayım kerem tuğçeyi bıraktı tuğçe beni görünce bana sarıldı gözleri doldu. işte yakın arkadaşlık böyleydi. Ben herkesin içinde duygusallaşamam yapım gereği sadece içimde hissederim. Neyse biz baya konuştuk anlattık eh tabi yanındaki bücürü kovduk ve tuğçenin yanına yine ben oturdum, burası benim yerim!