olayın büyük kısmı özgüvende bitiyor.

en düşük özgüveni olan bir insanın bile bir zamanlar sağlam bi özgüveni olmuştur.

daha önce dediğim gibi, insanların özgüveni cebindeki paraya bağlı.

burda vaad ettiğim şey, sahip olduklarınıza bakmadan, etrafınızdaki insanları umursamaksızın sabit bi özgüvene sahip olmak.

çok çirkin bi bin olabilirsin. sana özgüveninin birazını verdiğimde şansını dener ve kaybedersen tekrar sıfırlanırsın.

ama benden istediğini almayı başaranlar, kaybetme gibi bi lüksü olmayacak.

ego dediğimiz şeyde bununla bağlantılı.

3000 facebook arkadaşı olupta halı sahaya 2 tane adam getiremeyen huur çocuklarından olmadığınızı anlayacaksınız.

kafede çalışan bi dişi garsonu düşünün.

günde en az 50 'adam' konuşmaya çalışır başaramaz. konuşanlarda ne dediğini pek bilmez.

bu dişideki sahte özgüven kimde vardır dıbına koyım?

her insanın hassas bi noktası vardır.

bu dişiye laf arasında ne kadarda sıradan ve çirkin olduğunu hatırlatırsan artık kahramanı sensindir.

vücut dili ve ses tonu burda devreye girer, laf kalabalığı yapmakta.

yarın diye bişey yoktur. bunu unutun.

gerçekten hissetmeye başladığınızda, düşünmek yerine harekete geçersiniz bu çok basittir.