beni yoran hayata karşı son yazılarım

Kütüphanenin karşısına oturdum ve esleme telefon ettim.
-merhaba canım
+merhaba
-ne yapıyorsun

...

-Ya şey sorcam nerdesin?
+çarşıdayım canım
-tamam bir arkadaştan sana bir not yolladım da kütüphanedeki çağdaş türk edebiyatının 2. Dolabının üstten 4. Rafında "ziyan" diye bir kitap var onun arasına koyacak birazdan gidip alır mısın? (amk iyi sallamışım)

O gelince ben onu görecektim o içeri gidince arkasından gelip şaşırtacaktım plan basitti ben eğleniyordum en azından ama iki dakika geçmeden telefon çaldı. "aysar pazar günü kütüphane kapalı ki" dedi. Ha gibtir ne güzel olacaktı be. "Neyse o zaman ben arkadaşı arayayım sana elden versin" dedim sonra insanların seyrek geçtiği bir sokağa girip eslemi aradım yeri tarif ettim o sırada apartmanla adaşmışız onu fark ettim. Ben tarif ettiğim yerin 50 metre ilerisinde bekliyordum uzun beklemem sonucu geldi ve durdu. Ona doğru ilerledim öylece kaldı arkasını döndü. "yine mi?" dedim. Ya bununla uğraşmak çok zor. Zorla yanıma aldım bunu yürüdük konuştuk okulun yarısı gezideymiş pazartesi çoğu yokmuş bunları öğrendim biz baya yürüdük yine. Elim eline çarptı sonra elimden sımsıkı tuttu öyle yürüyorduk ki işlek bir caddeye geldik. "Bırak elimi de kimse görmesin" dedim başladı amk sen benden utanıyorsun yok herkesten saklıyoruz kafamı şişirdi. "ne kadar burdasın" dedi. "üç dört gün" diyip yalan söyledim ama hala yüzüme bakamıyor böyle mal bir ilişki kimsede yok ya bana bakması için gözümü kapatmam gerekiyordu bu kadar utangaçlık fazla! Neyse kurtuluruz bir ara diye düşündüm. kızı dolmuşa bırakıcam ama on kere sarıldı iki minibüs kaçırdı sonuncuda zorla gönderdim gidip yeni okul pantolonu siyah olmuş onlardan aldım eve geldim pazartesi için kıyafetlerimi ayarladım lan amk lacivert ceket bu pantolona hiç olmaz ki e kravat desen o da lacivert! gittim bir daha çarşıya siyaha yakın ceket siyah ince kravat yine şekilim. Sabırsızlıkla bekliyorum okulu.