ne kadar boktan bi dunya

iki yıldır hayatın takluğuna batmış süzülüyorum. yaşamam için herhangi bir sebep ve olgu yok. saçma ve huurca sokaklar da dolaşmanın bir manası yok artık. intihar mantıklı geldikçe güzel şeyleri düşünüyorum. ellerimde ki yaralara baktıkça iyi şeyler ve evren yok oluyor.son birkaç yıldır tanrıyla kavga etmekten başka bir tak yaptığım da yok aslen. kalabalıkta dolaşıp o insanları düşünüyorum. onları bekleyen birileri var yakınlarda. herkes meşgul ve dolu.bir yerlere gidiyor insanlar.bir baştan diğer başa. aşık oldukları kişiye, ailelerine veya kafa dağıtmaya gidiyor insanlar.ben ise öylece dolaşıp duruyorum. böyle olmamın kesin suçlusu benim ve bunu kabulleniyorum. hayat size bir fırsat veriyor ve siz olgun bir insan gibi düşünemiyorsunuz. yaşamayın bunu çocuklar, sakın yaşamayın. aşık olacağın kişi şeçmekte özgür değilsin fakat canını yakacak kişiyi seçmekte sonuna kadar özgürsün. sanırım bu tanrının bizi kandırma yöntemi. bende istemezdim böyle olmasını. bende isterdim arkadaşlarımla bira içmeyi. kadınımla,benimle ciks yapmak için para istemeyen kadınımla ciks yapmayı. kuralsız şeyler yapmayı özledim. biraz ot almak için saatlerce sokakları dolaşmayı özledim. şarap çalmayı, park köşelerinde sevişmeyi özledim. bana aşık olduğunu söyleyen ve bunu gerçekten hissettiren bir hayat kadını vardı. öylesine şefkatli öpüyordu ki,öylesine sarılıyordu ki bana annemde ki şefkati görürdüm onda. gitmemem için yalvarırdı bana, ayaklarına kapanır bir köle edasıyla 'lütfen' derdi. hiç dinlemedim onu. benimle kal, beraber yaşayalım, bana şiir yaz derdi hep. bazı geceler kendisine göre imkansız bana göre birkaç dakikalık hayaller kurardı. bazen göğsümde yatar benimle evlemek istediğinden bahsederdi. hiç dinlemezdim onu.ne derse gülümser ve yanağından öperdim. biliyor musunuz ? bana yaptığı krepleri özledim. onunla sarhoş olup film izlemeyi özledim. politika ve kadın hakları üzerine tartışmalarımızı özledim. ellerimizle oynadığımız çocuk oyunlarını özledim. başkaları ile sevişmeye gitmek için ruj sürerken seni seviyorum diyip evden çıkmasını özledim. avuç içlerimi öpüşünü ve beni yargılamasını özledim. hiç sıkmıyordu.bir yıl kadar yaşadım onunla. çok nadir ciks yapardık. göğüslerinde yatıp ona şiir okumayı öylesine severdim ki,o uyuduktan sonra tanrıya teşekkür ederdim. gitmem gerektiğini onunla yeterince kaldığımı söylediğimde saniyeler içinde dolan gözlerini unutmak için bir altınbaş bitirmiştim. gitmemem için öylesine yalvardı ki gitmek için ayaklarımı öne atamıyordum ama yapmalıyım dedim.onu seviyordum fakat ona hiç aşık olmamıştım. daha fazla canını yakmak istemiyordum.sol elimle onu itip kapıdan dışarı çıktım ve hayatım boyunca yaşadığım en kötü saniyleri geçirdim saçlarımdan. aslında biliyor musunuz çocuklar ? keşke diyorum. keşke onunla kalsaydım. birşeyleri hak eden kişi o huurydu. birkaç gün önce yaşadığı eve gittim. taşınmış,izmire dedi ev sahibinin çocuğu. benden sonra neler yaptı diye sordum. hiç evden çıkmamış ve bir sabah gecelikleri ile çıkmış. marketten onbir paket sigara alıp eve girmiş. ondan sonra kimse görmemiş. biliyor musunuz çocuklar ? bana yaptığı krepleri çok özledim.