ne kadar boktan bi dunya

acıyor şimdi herşeyim.
damarlarıma kadar, sesime kadar, saç uçlarıma kadar.
bağıran şarkılar acıtıyor birayı.
sanatım ve ellerim acıyor.
biraz pisliğe ve çöpe batmış hayatımın fotoğraflarını izliyor cesedim.
istenilen hayatım acıyor.
bıraktığın bank ve sokaklar kanıyor.
saatlerimi uzaktan izleyen balıkçılar altınbaş açıyor.
uzakta sallanan salıncaklar ve denizde ki kayıklar.
elleri soğuk ve sert keşler acıyor.
her kahkaha ve tebessüm acıyor.
en çok gamzem acıyor.
bir meydan da çığlıklarım ve çıplaklığım özetliyor.
nefes nefesim ve göğüslerin anlatıyor.
sigara acıyor,can yakıyor geceler.
hayallerime gülen hayat kadınları acıyor.
ağlıyor ve susuyor sokak köpekleri.
kedilerle uyanıyorum silik güne.
turuncu acıyor, sıcaklık acıyor.
batmaya uzanan güneşi yakalıyor tanrım.
yalnızlığım mutlu, solum acıyor.
kokun ve fotoğrafların,
tüm parklar özlüyor.
savaş ve cinayete yürüyor ceketim.
denizin maviliği evreni düzüyor.
ben yalnızlığım sensin.
grinin tonları sarıyor etrafımı,
istemedikçe, sevmedikçe,küfürleri seviyor betonlarım.
bıktığın ve yine mi ? sorusunu sorduğun şiirlerim acıyor.
cevap vermediğin her sorum acıyor.
kanıyor keman ve rakı.
sahile dikip gözlerimi, sesini özleyişim acıyor.
tanrı biliyor,
canım çok yanıyor.
meyhaneler açık, masalar uzun.
büyükler ve uzunlar var ortalıkta.
tanrı istiyor, pişmanlıkla sınıyor sanırım.
gel istersen,
inanır mısın ?
gözlerim acıyor.