Hani demiş ya Mevlana: kalp deniz, dil kıyıdır.



işte yürüdüm o kıyılarda; yoktu senli bir cümle

Her deniz kabuğunu kaldırdım; baktım yoktu işte

Kıyıya vuran deniz yıldızlarına sordum

Anlatırlar belki senli birşeyler diye

Umursamadılar bile; kandırmaya çalıştılar beni:

"Denizin güzelliğine bak.Bak işte yakamoz da vurmuş denize"

Sinirlendim; hiçbirşey söylemiyordu ya senli bir cümle

Atmaya başladım deniz yıldızlarını denize

Gece boyu bıkmadan topladım; hepsini attım cennetlerine

Belki bir tanesi sabah olunca; senli bir cümle olur da kumsala vurur diye

Kabulümdü ne söylerse söylesin deniz yıldızı

ister boyuma-posuma laf ettiğini söylesin

ister gözlerim deniz mavisi değilmiş ya; yüzüme vursun

Ama söylerse saçlarımdaki küçük bir dalgaya vurulduğunu

Suya atılmış şeker gibi eririm o zaman

Erir de gelir saçlarındaki sonsuz dalgalarda yüzerim yunusmuşcasına

Bu kez ben bir deniz yıldızı olurum; vururum kumsallarına

Getirmedikçe senli bir cümle

Acıma bana; at denize

Döküleyim böyle mısralarca; senli cümlelerle; sana

bayadır girmiyorum inciye. geliyim bir kıza yazdığım bu şiirle ilgili düşüncelerinizi alıyım dedim panpalar.