erkenden gidip oturdum. dağılmış bir haldeyim fakat evde bulduğum güzele yakın şeyleri giymiştim. saçlar, eh işte düzensizce uzatmışım ama göze batmaz. öylece gittim oturdum merdivenlerde beyler. sonra gelenlere baktığımda sevgilimle beraber üç yakın arkadaşımın da geldiğini gördüm. üzülmüştüm beyler, herkes bana gibtiri çekmişti ve ilk kez bu kadar ağır bir yalnızlık içindeydim. hepsine "bunları anlatacak, sırlarımızı dökecek kadar kalleş misiniz" demiştim ve anlatmamış lazımdı kız bilmeliydi gibi şeyler gevelediler. kız geldi, bana niye bunu yaptın bilmem ne dedi. ordan huur çocuğu "hadi x gidiyoruz, kafede oturucaz" dedi. kız dağıldığımı, paramparça olduğumu bildiği için dinlemek istedi. bir ara cidden hüngür hüngür ağladım. üçü de gibtirip gitti. sevgilime sarılıp çaresizce ağladım bi süre ve beni affetmesini istedim. bu sırada o karakterini gibtiğimin şerefsiz muallaksi sürekli kızı arayıp hadi gel diyordu. sonra o da gitti, giderken affetmiş gibiydi. olaylar falan oldu ve sevgilimle barıştık. ama ara sıra aramız bozuluyordu. kışa falan girmiştik, aklımda kaldığı kadarıyla yazıyorum buraları.