beni yoran hayata karşı son yazılarım

Dershaneye hiç gidesim yoktu ama mecbur kalktım gittim. Parlak fikirlerim ders esnasında döndü durdu. Dershane çıkışı hemen gümüşçüye gittim (abla yakında sponsorum olacak amk) küpe baktım yok yine. Ne yapalım kolye alayım çok sıradan olacak ama o işi hallederim ben. Tek ihtiyacım kağıt kalem. Alana kadar kafamda hiçbir simge geçmiyordu. Abla "şu su perisi nasıl?" Dedi. Baktım narin bir hanfendi bu su perisi aynı arya! Tüm "su perisi çeşitlerini görmek istiyorum" dedim çıkardı bir sürü. Eleye eleye en kibar hoş olanını aldım güzelce bir paket yaptırdım. Eve gidince de su perisi hakkında araştırma yaptım. Yine etkileyici bir mektup yazdım onun benim su perim olduğunu bir insanın su olmadan en Fazla üç gün yaşayabildiğini bu yüzden benim için böyle hissettirdiğini anlattan sevgi dolu bir mektup. Su perisi olayı biraz zorlama olsa da ona olan sevgim mektubun belini doğrultmuştu. Pazar günü de bomboş geçti gitti.