o kadar kızgınım ki ona
gözlerinin yosununa
saçının kızılına
teninin aklığına
sesinin tınısına
ama en çok o mis kokusuna kızgınım

gördüğüm güzelliğine
inandığım yalanlarına
geceleri gitmelerine
gündüzleri gelmelerine
anladığım çaresizliğine kızgınım

affetdiğim hatalarına
ve asla affedemeyeceklerime
kızgınım ona
en az kendime kızdığım kadar
söyleyemediklerime
sustuklarıma
yapamadıklarıma
ağladıklarıma
hayallerime kızgınım

zeki mürene
neşet ertaşa
yanlız gecelere
klarnet taksimlerine
onu hatırlatan herşeye kızgınım

onunla sevdiğim bu şehirde
onsuz geçen gecelere kızgınım
hergün onu görme umuduyla baktığım
onsuz sokaklara kızgınım...