beni yoran hayata karşı son yazılarım

Kızın yanına çıkmaya başladım. Artık konuşabiliyorduk rahattım hem de fazlasıyla. Belki doktor bana boş kapsül de verse pgibolojik olarak rahat hissederdim ama bu kafama fena etki etmişti. Her tenefüs kızı görmeye gidiyordum. Hatta bazen dersten "tuvalete" diye izin alıp dokuzların katına çıkıyordum. Genelde onların dersi boş oluyordu. O da kapının önüne çıkıyor konuşuyorduk. Bazen Meraklı arkadaşları kapıya diziliyor bize bakıyorlardı. Böyle durumlarda arya kapıyı açar sınıfa "Size gelmeyin" dedim "mert yerine geç ozan sen de!". Neden bu kadar dinleniliyordu neden herkes emirlerine bu kadar uyuyordu bilmiyorum ama bu kızdan iyi yönetici olur ona emindim doğrusu etkilenmiştim zaten benim hayatımın yönetime ihtiyacı var dümeni ona gözüm kapalı teslim edebilirdim. O gün çıkışta merdivende bekle dedim. Onlar bir ders fazladan gördüğü için biz giderken onlar okulda kalıyorlar ama seçmeli dersleri için en alt kata iniyorlar. Merdivenin başında duruyordu "nasılsın bitanem?" dedim "şu son derste olmasa iyi olacağım canım" dedi. "seni burada bırakmaya içim elvermiyor ama mecbur.." aşağı indik beraber çıkış kapısının önünde durdu ben de durdum. Botlarının uclarına basarak biraz yükseldi ve yanağımın en güzel yerini bulup öpücüğünü kondurdu "görüşürüz canım" dedi cevap veremedim. Sesler uğultulaştı ben mal gibi servise yürürken bora ve berke yanımda bitti. "hadi yine iyisin!" dediler. Yanağıma hiç dokunmadım o gün. Mal gibi olmuştum. Serviste mesaj geldi "çok tatlısın"