beni yoran hayata karşı son yazılarım

Kağıdı Niye ben gidip vermedim? Evet büyük sorun da bu! Korkuyorum donup kalmaktan konuşamamaktan belkide düşüp bayılmaktan.. Sonuçta ben bir korkaktım. Ertesi gün yusuf "bu sefer sen de geliyorsun" dedi. Tamam anasını satayım geliyorum! Tam acıyan yerime vurma işte. Aslında biraz votka olsa rahat konuşurdum bence. Yusufa uydum tenefüste çıktık en üst kata. O hemen yardırdı bin başladı selinle konuşmaya. Ben önce hocanın çıkmasınj bekledim sonra arya kapıya çıktı kapıda dikili öylece "me.. Merhaba" diyebilirim. Kalbim sanki beynime taşınmış her kalbim atışında beynimde atıyor nabzım o an duyduğum ses sadece oydu "güm... güm... Güm... " hayalet kız yağmur arkamdaymış bize bakıp gülüyor. Arya eliyle git dedi. Bana baktı sonra "biraz rahat olsana!" dedi. Mesajlarda yardıran aysar yüz yüze konuşamıyor vay be bravo! Hala konuşmadığımı görünce "çok kasıyorsun" dedi. Evet aklımdan yıllarca çıkmayacak o söz. Çok haklı çok kasıyorum çok önemsiyorum ve en önemlisi çok seviyorum. O lafını ettikten sonra bana toparlanmam için zaman verircesine kapıyı açtı sınıfa baktı. Ben o sırada duvara yumruğumu attım ve merdivenleri 3er 5er indim. Yani kaçtım evet.