beni yoran hayata karşı son yazılarım

Son iki ders gelsin diye can atıyorum ama aynı zamanda da korkuyorum. Yine zorluklarla geldi beden eğitimi dersi. Emre geldi sınıfa "hoca herkes giyinsin aşağıda sıra olsun diyor" dedi. Lan işim var bozma bi be bozma! Neyse mecbur giyindik gittik sıra olduk. Sayım yapıldı yoklama alındı. Gittim hocanın yanına "hocam ben biraz hastayım(aşığım) da sınıfa(nöbetçinin) yanına çıkabilir miyim?" dedim. O da izni saldı arkamdan oh temiz. Çıktım sınıfa bikaç kız da benle sınıfa geldi. Kızlara durumu anlattım bi cesaret verdiler ben bi yürek yedim çıktım sınıftan korka korka yürüdüm kızın masasına. Amk bide eşofmanla gidiyorum nası bi dallamayım ama yine mecbur. Kız telefona gömülmüş gittim yanına "merhaba" dedim hemen sorguya çekildim "neden telefonuna bakmıyorsun?" noluyo ya dur bi yeni geldim "bedendeyiz ya hani ondan sınıfta bıraktım telefonu" oturdum yanına mal gibi sessiz sessiz oturuyorum. Bu arada benle alakalı twitlerini gösteriyor bana. Hiç konu açamadım o anlattı hep. dokuzuncu deliği açtıracakmış kulağına yok bana da küpe yakışırmış falan. Zorla beni konuşturmaya çalıştı. O esnada geometrici önümüzden geçti bize bakıp güldü. Yağmur dersten çıkıp yanımıza geldi onlar biraz konuştu ben sustum. Yağmur bana bakıp bakıp gülüyordu harbiden gülüncek haldeyim. Arya onu kovdu ve yine ben sustum o konuştu neyse en azından yanımdayı. Zil çalmadan başka sınıftan tanıdık olan gökhan çıktı ben de pek dedikodu olmasın diye kızın yanından kalkım. Gökhan beni kantinde yakaladı "aysar ne iş?" dedi. Bu çocuklar okul reyisi gibş bişeyler ama iyi çocuklardır öyle kıro tipler değil olay oldu mu ilk gidenlerdenler işte. "ya yok işte konuşuyoruz daha" dedim. "o kız sana bakar mı ki?" dedi. Gökhan kalbimi kırdın ya ayıp ama aramız iyi olmasa bozuşurduk da. "merak etme ben de o iş" dedim alaycı şekilde.