ne kadar boktan bi dunya

tanrı beni sevmez, bende onu sevmem. onun bana ihtiyacı yoktur benimde ona. işte tanrı ile hayat bağım burada sona eriyor. aslında onu severdim. hayatımın kötü geçtiği günlerde bile onu sevdim. onunla çok konuşurdum fakat hiç cevap vermezdi.on iki yaşımdayken tanrının dilsiz bir yazar olduğunu düşünürdüm. sürekli beni izleyen ve yukarıdan bir yerden gülümseyen beyaz sakallı yaşlı varlık.iyi birisi diye bakardım ona. inanılmaz bir saygı duyardım fakat hiç tanrıya tapmadım. aslında bazı geceler tanrı,en iyi ve tek dostumdu. hatta onunla şarabımı paylaşırdım. tanrı hayatımın bir dönenimden sonra bana oldukça kızmış olmalı. kesinlikle böyle oldu. beni cezalandırmak adına sarı sıcak bir kadın gönderdi ve hak ettiğimden fazlasını verdi bana. tanrıyla çok tartıştım. bazı geceler çok sert kavgalar ederdik. oldukça garip. bana hiç yumruk sallamadı. sanırım benden çekiniyordu. şimdi düşünüyorum da acaba neden böyle yapıyor ? neden çocukların ölmesine izin veriyor ? neden insanları şarap içtikleri için cezalandırıyor ? ulu tanrım,sen kesinlikle bir alkoliksin ve benim kaderimi alkollüyken yazmış olmalısın.