beni yoran hayata karşı son yazılarım

Yine pazartesi ama "yeni" ben. Sırada iki üç "yakışmış" onayı aldım tuğçe de "olmuş olmuş" dedi. Deri ceket beyaz gömlek gibko kravata bir anlam yüklemiş oldum. Beynim "umrumda değil" dese de gözlerim arya'yı arıyordu. Ne zamandan beri kendimle bu kadar çelişmiyordum bilmiyorum. Mesaj atmasın der atmasını beklerim, görmesin der görmesini isterim, görmek istemem bakarım. Hiç teslim olmuyordum. Yalanı ortaya çıkınca başka bahaneler uyduran bir yalancıydım kendime karşı. Ben mal mal etrafa bakınırken arya sıraya geçti sonunda gördüm sol kulağındaki 8 küpeyle birlikte -evet beyler biraz küpe takıntısı var hatta dokuzuncuyu deldirdi sonradan- allahtan okulda küpeye bişey demiyorlar krize falan girer bi de onla uğraşamam. istiklal marşı okundu sıralar dağıldı ve benim kafam dağıldı. Arda ile okulda konuşmuyorlardı sadece öğle araları dışarıda görüşüyorlardı. ikinci ders bana "günaydın" diye mesaj attı. Cevap vermedim hatta öğle arasına kadar tenefüse çıkmadım. Öğle arasının son demlerinde biz kantinde berkelerle oturuyorduk aryanın kapıdan geçtiğini görünce berkeye işaret ettim biz kaçarcasına toparlandık merdivenlere yöneldik en arkadan da ben çıkıyorum. Arya arkamdan bana yetişmiş "telefonuna bak" dedi. ilk kez sesini o zaman duydum. Bir kıza göre gayet ciddi ve emir veren bir sesi vardı. "bakarım!" dedim ve sınıfa çıktık