beni yoran hayata karşı son yazılarım

Kararımı verdim ve takip ettim kızı. Yarım saat sonra o da beni takip etti. Beşinci takip etti ben oldum. Bu kızın birini takip etmesi, transfer edilecek bir oyuncunun kap'a bildirilmesi gibi bişey beyler. Benim bir üstümdeki isim ise arda. Ardanın da tipini öğrenmiş oldum. Dm'den başladık konuşmaya "tahminin doğrumuymuş?" dedim. "kesinlikle" dedi. Bana gelen o özgüven konuşmaya devam ettim. Bu sıralarda saçım epey uzamıştı ama kız beni böyle sevmişti kestirirsem ya beğenmezse? içimdeki ses diğer sese kızdı "seni seven böyle sevsin bir kız için değişilmez hep kendin ol!" dedi ve konuyu kapattı. Ertesi gün okulda bana dm attı kız. Tabii şaşırdım selinin telefonundan atmış dm'yi. Oradan biz derslerce konuştuk. Seline telefon lazım olmuyor heralde çünkü telefon hep arya'da. Neyse öğle arası konuşmadık tabi herkes yemek derdinde. Biz o sıralar pek okul dışına çıkmıyorduk yemeğimizi yiyip turnuvayı izlemeye başladık alple. Ben izlemiyordum, gözüm hep kapıdaydı. Beyler zilin çalmasına yakın arya ile arda yanyana geliyorlar çektim alpi hemen o ne olduğunu anlamadan arkamdan sürükledim alpi. Hemen arkalarından gidiyorduk arya beni gördü mü bilmiyorum gittik aramızda 6-7 metre var onuncu sınıfların koridoruna doğru durdular arda bunu çekti tam dudaklarını aryanın dudaklarıyla buluştururken arya ile göz göze geldik zaman durdu. Tüm hayat bütünüyle uğultu.. Sadece bir saniyelik olayın yaşattığı büyük darbe. Can yakan hayal kırıklıklarının üzerinde yalın ayak gezinen düşüncelerim..