beni yoran hayata karşı son yazılarım

Zilin çalmasıyla okul insan kusmaya başladı. Ama pek önemli bir maç olmadığı için samimi bikaç arkadaş dışında izleyen yok sanıyordum. Bora, berke solumdaydı. Sonra ilerde sağ köşede bekleyen kızı gördüm. Yine aynı ifade ile bana bakıyordu. O an tüm gürültü kesildi öylece ben de ona baktım. Bana bikaç saniye gelen bu olay sırasında adam yanımdan geçip golü yazdı. Alp yanıma geldi "adama niye koşmadın ne yapıyosun?" dedi. Gözlerimi o yönden ayırmadan kafamın hareketi ile kızı gösterdim "oo sen böyle yapcaksan işimiz zor" dedi. Odaklanmaya çalıştım tek amacımın kazanmak olduğuna inandırmaya çalıştım kendimi ama "o" her şeyi değiştirdi. Sağ tarafa doğru koşarken topa adama bakamıyordum gözlerime hakim olamıyor ona bakıyordum halim komik olacak istemeden gülümsettim onu. Yerime oynayacak biri olsa o an maçı bırakırdım ama oynamak zorundaydım. Bu sıralar biz iki gol daha yemiştik. ilk yarı 3-0 yeniliyorduk kale değilimi yaptık bu sırada kız gitti. inanın bakmasından rahatsız olduğum bu kızın gidişine üzüldüm. Alp çok sinirlenmiş olacak kaleye o geçmişti. Biz sadece şeref golüne odaklanmıştık artık ama sürekli atak yiyorduk bense çok sert oynuyordum orada birkaç kere sert müdahaleler yapıp birkaç frikiğe maruz bıraktım alpi. Alp birkaç kurtarış yapsa da o da kaleyi koruyamadı ve biz 4-0 yenildik. Bu maç hakkında sonra hiç konuşmadık kimse bana bişey demedi benim de konuşmaya yüzüm yoktu zaten.