dünyanın en korkak insanıyım

dayak yiye yiye kavgayı öğrenirsin kardeş.ben senin gibi hiç olmadım çok şükür fakir bir çocukluk geçirdim zorluklar insanı güçlendirir derler ya o doğru işte.bir keresinde 15 yaşındayken tinercinin biri yanımdaki kıza laf attı delirdim 40 yaşındaki adamın gözüne yapıştırdım yumruğu oda bana vurdu bu sefer çevredekilerde o adamı hep beraber dövmeye geldiler. yani kavga etmek onu bunu zevk için dövmek değil mecburiyetten. senin anana yanında laf etseler bakarmısın bön bön. eğer yapıştırıp vurmazsan adam değilsin demektir hayattada hep gibilirsin ne evlenebilirsin nede başka bir şey. yani kısaca hiçsin.

korku olayına gelince korku her insanda vardır amaç onu yenebilmekte.ben izmir cephanelikte büyüdüm bilen bilir. gece yarısı cephanelikten olmayan saat 9dan sonra çıkamazdı giberler adamı.yan tarafta kürtler vardı onlarla beraber top oynardık çingene binleri gelir bulaşırdı bize gider dalardık bazen dayak yerdik bazen döverdik.ama emin ol korku bir zaman sonra geçiyor deli gibi bir şey oluyorsun özgüvenin tavan oluyor.bu noktaya geldiğin zaman çevrendekiler sana saygı duyuyor adam yerine koydukları için korktukları için değil.