the endless river

dün gece dinlediğim, kah shine on you crazy diamond

kah the wall albümü dinliyormuş hissi veren albüm.

en beğendiğim parçası "its what we do" oldu.

elektronik atmosferi tamamen orga bırakmaları iyi olmuş.
sert gitar girişleri ezelden beri aynı.
davulun dayak atarcasına bol ataklı çalınması da gene muhteşem.

pink floyd almümlerinde ilk defa rastladığım klarneti duyunca
istemsiz aklıma hüsnü şenlendirici geldi. başka taraflara kaçan modumu
tekrar yakaladığımda bunun da sırıtmadığını gördüm.

arada yükselen david amcanın (gilmour) çığlıkları/haykırışları fark edilmeli. kaçırmayın.

sonuç olarak başarılı bir albüm. grubun diğer albümlerinden taklit edilmiş
gibi bi havası var ama bunu farklı yollarla yapmış olmaları gayet takdir edilesi.

not: yazmadan edemeyeceğim. bu albüm neden bu kadar geç kaldı diye sormazlar mı adama,
rick abinin kemikleri çürüdü artık dıbına koyyim. yaşamında pek
göstermedikleri saygıyı yarım yamalak da olsa ortaya çıkarmayı amaçlamışlar ama bence bu geç
kalınmışlık erike yapılmış ayıpların devamı niteliğinde.