beni yoran hayata karşı son yazılarım

Sonunda okul başlamıştı. Önce bir yolunu bulup alpin yanına oturmalıydım çünkü onun bir önümde tuana oturuyordu fakat alpin yanında yusuf oturuyordu! Ondan kurtulmam lazımdı. Alple o aralar aramız çok iyiye gidiyor birbirimize projelerimizden bahsediyorduk. Ben ilk kez sonbaharda projeleimi başkasına anlattım. Biz alple gün geçtikçe daha iyi olmaya başladık zamanı gelince "yusufu yolla da yanına geleyim derste daha iyi çizimler yaparız" dedim onun da aklına yatmış olacak zorla yusufu en sola sürgün ettik ve ben de amacıma bir adım daha yaklaştım. Ha evet bu sırada borayı satmış oldum ne yapalım beyler omlet yapmak için yumurtayı kırmak zorundasınız. Ama eminim ki bu hem onun için hem benim için ilerleyen zamanda iyi oldu. Alple bazen duvar yanı kavgaları eder olduk o duvar kenarını yaslanmak için istiyordu bense tuanaya daha yakın olmak için ancak alpin haberi yoktu. Arkaya geçmemle tuana ile muhabbetimiz arttı bir kere elimizin boylarını karşılaştırdık. Ben ilk kez sonbaharda sevdiğim bir kızın eline dokundum. O gün telefon numarasını da aldım artık sms ile de konuşuyorduk. Ben o zamanlar Teoman dinlemeye başlamıştım. Eskiden dinleyenlerle dalga geçtiğim için kendimden utandım oysa adam çok içten söylüyordu şarkılarında kendimi buldum. Yine Teoman dinliyordum hatta Gönülçelen çalıyordu ve tuana soluma oturdu kulaklığın tekini aldı omzuma yattı. Kalbim vites isteyen araba gibi çalışıyordu çoktan 3 bin deviri geçmişti. Başım dönüyor ama o rahatsız olmasın diye milim kıpırdamıyordum. Hem memnun hem rahatsızdım bu durumdan. Gün gelecek bu ana şiir yazacağım o an aklımdan geçmiyordu ben sadece "umarım deli gibi göğüsüme baskı yapan kalbimi duymuyordur " diye düşünüyordum. Evet panpalar ben bir elime dokunuştan bir omzuma yatılmasında etkilenen biriydim beni harcadılar.