tümü

o günden sonra maviyi hiç sevemedim

  1. 151.
    0
    o gün beynimden iyice vuruldum.
    çünkü her gün onu gözlemliyordum.

    git gide kötüleşiyordu çehresi. iyi değildi hiç...

    gün geçtikçe kayboluyordu hasta yatağının içinde, değişmeyen tek şey; bakabildiğim- o güzel gözleriydi. bir tek onlar değişmiyordu, sevgilim kayboluyordu oysa ki;
    eriyen bir mum gibiydi...

    "gecenin en karanlık olduğu an; sabaha en yakın zamandır" büyük bir teselli oluyordu bana. haluk abi ve hemşireler beni o odadan her çıkardığında; tekrar yanına girebileceğim anı ve o an iyileşmeye başladığını göreceğimi hayal ediyordum.

    sözümüz geldi yine aklıma...

    "elbet güneş doğacaktı, yeter ki açık olmalıydı perdeler... "
    ···
    #155634552 şikayet
   tümünü göster