sanırım bu son hikayem

Bu kodumun zihinsel özürlüsüyle 5-10 dk daha durup melislerin eve doğru koşturmaya başladım.
Apartmana girmeden yakalamalıydım. Yoksa o karı ağzıma sıçardı. Zaten çok yüksekte oturuyodu dıbına kodumun kızı kim çıkcaktı o kadar katı.
Apartmanın kapısına nefes nefese geldiğimde zemin katın son merdivenini çıkıp gözden kayboldu elini ayağını gibtiğim.
Apartmanın kapısını yumruklamaya başladım melisssssssss geri dön diye. Deli karı sesimi duyunca balkondan atlamış arkamdan dolanmış.
Melis son anda duydu allahtan koşarak kapıyı açtı. Deli tam yakalayacakken apartmanın kapısını suratına kapattım.
Napıyosun münür, gülüzar teyze bizim komşumuz açsana kapıyı diyor. Sen bizim aramızdaki meseleye karışma düş önüme diyerek iteledim melisi.
Gülüzara doğru dönüp taşaklarımı avuçlayıp pis pis sırıttım melis görmeden.
Yukarı doğru çıkmaya başladık. üç kat çıktıktan sonra burda durabiliriz artık güvendeyiz deyip suphininin söylediklerini melise aktardım ve yarın okula gelmemesini söyledim. Gülmeye başladı dıbına koyayım o kadar titrek sesle anlatmama rağmen.
O ağzını sıçtığımın delisi bana elini uzatabilir mi sence yanımda sen varken diyor amk.
Hemen yere yatıp 4-5 tane şınav çektim sözlerinin verdiği gazla. Gücümün bittiğini anlayınca yerlerde çok pismiş diyerek kalktım tekrar. 2 kolumu
hissetmeyerek konuşmaya başladım tekrar. Melis o benim arkadaşım yoksa onu dövmek sorun değil ama zavallıyı dövmem ayıp olur gibi yalanlar uydurmaya başladım zütümden.