1. 1.
    0
    nurgül teyze tek yaşıyordu babası ve annesi ölmüştü. bizimlede bir kan bağı yoktu. annem ile çocukluk arkadaşıydılar. oraya yerleştik. nurgül teyze bana sen açmısın falan dedi. bende tokum dedim . erkenden bana ayrıltılan eskiden nurgül teyzenin babasının kaldığı küçük odada kalmaya başlamıştım. bir yandan seviniyor gibiydim diğer yandan üzülüyor.
    o anda bana ne olduğunu düşünmeye başlamıştım. dayıma yumruk attığım anda ?
    bir öfke birikimimiydi ? bir tür sinir krizi ? ne olduğunu bilemiyordum.. annemin anlattığına göre o anda sesim bile bir acayip çıkmıştı. nurgül teyzelerde bir haftayı geçirdik. annanemde arkadaşında kalmaya başlamıştı. o huur çocuğunun ise ne tak yediğini bilmiyordum..
    yeni küçük odamda kendimi çok tuhaf hissettim her zaman. sanki burada benden başka bir ruh varmış bana ev sahipliği yapıyormuş gibiydi. bir hafta sonunda. geceleyin rüyamda kendi vücudum ayakta sim siyah bir boşlukta süzülürken gördüm ve arkamda sim siyah bir varlık hafifçe gülerek bedenimi kendisini doğru geri çekti. ve bedenim karanlık içinde yok olurken çığlık atmaya çalışıyor, gözlerinden yaş akıyordu. o sırada kulağımda derin bir cızırtı sesi ile uyandım. terlemiştim. yatağımdan fırladım odanın ışığına doğru koştum ışığa bastım. nafile. yanmadı. bende korktuğumdan doğru salona doğru koştum orada annem veya nurgül teyze olmalıydı salona gittim. zifiri bir karanlık.. hiç kimseler yok. etrafı süzerken salonun balkonunda bir şey bana göz kırptı. bedeni sim siyah gözleri mavi ile kırmızımsı karışımı muhteşem bir varlıktı. ürkütücü bir güzelliği vardı. vücudum istem dışı ona doğru gidiyordu. balkona çıktım. gitmek istemiyordum içimden direnmeye çalışıyordum fakat ben çalışdıkça o bunu anlıyordu. anlamasından korktugum için daha direnmedim ve ona doğru gittim. o siyah varlık o muhteşem gözleri ile gözlerime baktı.
    ···
   tümünü göster