dedemle yaşadığım sıra dışı kaçamak

eve vardığımda nefes nefeseydim. dedeme karşı öfke doluydum. nasıl böyle bişey olabilirdi? dedem ne demek istemişti?
yatağıma uzandım gözüme uyku girmiyordu. dedemin o halleri ,o tavırları gözümden silinmiyordu. bundan sonra dedeme karşı tutumum ne olacaktı?
aklım allak bullaktı. birden öfkemi bir kenara bırakıp acaba dedem şuan ne haldedir diye düşünmeye başladım. içim burkuluverdi. belki de dedim şuan bu hüsranla canına bile kıymıştır dememle telefon açmam bir oldu. dedem uzun süren çaldırmalarımın akabinde telefonu açtı. sesi ağlamaklıydı. fonda bir zeki müren, muhtemelen masasında da bi kadeh vardı. dedem pek konuşamadı ben iyi olduğundan emin olmak için aradığımı söyledim. iyi geceler dedecim ellerinden öperim deyip telefonu kapattım.