bir valsarith kalesinde hüzünlenirken

14 - yenilmişlik arzusu;

vefasız kadınım

Bazen olur ya sakınırsın ondan, gözlerine bakamazsın;
ızdırap verir sana ama acısıyla yatıp kalkarsın.
Soluduğun nefesten alevler yükselir, hayallerinse bir toz bulutu,
rüyaların sadece onun teninden ibaret, nefretinse küçük bir çocuk gibi.

Gözyaşların, parmaklıkları kırıp da dökülür ya gönlünün kafesine.
Endişe ve hüzün kaplar, akılda sadece onun sureti.
ismi beyaz kelepçelerle esir, yüreğinin huzurunda;
Gizemli perdelerin ardından bakar, elinde meşalesiyle aşk
Ve kelimeler çaresiz, zincirlere vurulmuş duygular;
Yaşamak içinse sadece ona ihtiyaç var...

Her şeyden vazgeçmek vardır ya onun için,
Ben kendimden vazgeçtim, ya o benim için?
Yanımda olmasa da, elimi tutmasa da,
Yeter ki benim ruhumla olsun, her anımda.

Gül yüzlü çehrene eser ya delice isyanım,
Bakışlarını yakmasın bu divane tutkularım,
Mest olmuşum ben, erimekte şu aciz fıtratım,
Bir bilsen ki sana nasıl tapıyorum;
Ah Vefasız kadınım...