sanırım bu son hikayem

dıbına koydurtma suphi. gibtir git başımdan şu an deyip zütüne tekmeyi savurdum. Dönüp yüzümüze doğru geğirdi, amina kodumun çocukları deyip sınıfa doğru kaçtı bin.
Meliste demez mi işte tam sana layık arkadaş, 2 tane sorunlu ne güzelde birbirinizi bulmuşsunuz. Hakaret etsem hiç şansım kalmıcak, ama bu laflarının altında da kalmak istemiyordum.
Ama ne diceğimi bulamadım amk. O sırada kenarda top oynayan oturbircilerin topu geldi bize doğru. Be dıbına kodumun evlatları! saat daha 7.30 lan 7.30! ne topu belasını gibtiklerim. Hıdıbına koduklarım diye vurdum toplarına ters yöne doğru. Ayakkabıda fırladı topla birlikte avradını gibeyim. tek ayakla seke seke koşturup, ayakkabı düşmeden yakaladım. O an kendimle çok fena gurur duymuştum beyler anlatamam. Ayakkabımı giyip melisin yanına dönmeden sınıfa doğru yola koyuldum.
Seninle konuştuğum ömrümün en boş 5 dksı için kendimi hayatım boyunca affetmiyecem bakışı attı bana. Keşke ayakkabayı yakaladıktan sonra geri dönseydim amk.
her ne kadar atlet bi sporcu olsam da mütevaziliğimi korumam lazımdı.