sanırım bu son hikayem

Yola koyulduk koyulmasına ama grupta gram hayır yok dıbına koyayım. Suphinin ağzı lağım çukuru, ben zaten konuşamam, geriye 140 yaşındaki
büyükbabanem kalıyor amk. Kızlar kadının kimliğini görse ölmüş akrabalarını hatırlayıp ağlamaya başlarlar. Zaten bi çok cenazede kötü kötü
bakarlar büyükbabaneme. Gencecik çocuklarımız ölüyor bu yüzsüz kadın inadına yaşıyor diye. Neyse konudan kopmayalım. Kızlara doğru iyice yaklaştık.
15 adımlık yol kaldığında büyükbabanem suphiye sen burda bekle dedi, çantadan bi poğaça daha çıkardı. Ben dayanamadım gülmeye başladım. Suphi hayvanı gülmemi farketmedi bile.
poğaçayı o kadar çabuk yedi ki görseniz. E be huur evladı o poğaçada o kadar emek var, yapana acımıyosan pişiren fırına saygı duyup 2. yudumada şans tanı diye söverdiniz.