nihal atsızdan özlü sözler

Burada her dem güneş açmaz,
Bazı olur hava puslu.
Bugün yine oldu bahar,
Geldi bir hoş bülbül sesli.

Üzerinden akıyor naz,
Paylaşacak benimle koz.
Dedim: ‘‘Adın Şirin mi kız?’’
Güldü, dedi: ‘‘Hayır, Aslı.’’

Dedim ki: ‘‘Hey bre yosma!
Bir sözüm var, ama küsme,
Bir başlasın, böyle susma,
Ya saz yahut cilve faslı…’’

Dedi: ‘‘Sonra için yanar,
Bakışımdan gönlün kanar.
Dudağımdan başın döner,
iyisi mi, otur uslu!’’

Dedim: ‘‘Dilber! Tavrın yüce.
Etme, konuş akıllıca.
Gönül benzer bir kılıca,
Kanlanmazsa kalır paslı.’’

Dedi: ‘‘Kılıç kına girsin!
Ben güneşim, sen de karsın!
Dayanamazsın, erirsin,
Sevdiklerin kalır yaslı…’’

O güzel kız sattı beni,
Bir hıçkırık tuttu beni,
Yalnız koyup gitti beni,
Salınarak nazlı nazlı.

Gönül orman… Uçtu kuşu.
Bu ormanın bitti işi.
“Atsız” dağdı, geldi kışı
Başı duman, gözü sisli…