sevgilim soyununca heycandan

Kısa bir sure arkadaşlık ettik. Sonra umursamaz tavırlarım onun için çekilmez bir hal aldı.

Aslında herseyin farkındayım. Ama isyanım ona değil genel olarak hayata yonelikti.

Tabi o bunları bilemezdi. Bir sabah gözlerimin içine bakarak hayatımda hiç kimse senin kadar kendimi değersiz hissettirmedi dedi.

O an hak verdim. Çünkü bu sure zarfında her görüşmemizde yanımda o vardı ama aklımdaki kişi sendin.

Kafamın içinde seninle konuşuyordum. Sana benzediği kadar seviyordum. Senden farklı olan yönlerinden nefret ediyordum.

Kızı ceyline bakarken senanuru görmeye çalışıyordum.

Hal böyle iken o sabah o sözleri duyunca ona da kendime de haksızlık etmekten vazgeçmeye karar verdim.

Senin yıllar önce söylediğin soz geldi aklıma insan bir kere sever ben o hakkımı sende kullandım. Evet ben de kullanmıştım o hakkımı.

Bir daha görüşmedik. O an farkındayım. Yıllar sonra kayıp giden bir askın ardından yas tutan bir ihtiyar olacagimi da görür gibiydim. Kabullendim.

Neticede ben dünyada iken cennetin yasamıştım. Sadece biraz kısa sürdü hepsi bu.

Bir daha o kadar mutlu olamayacagimi bilerek mutluluk kovalamak herseyden önce kendimi kandırmak zor geliyordu.