inci bana hızlı düşünmeyi öğretti

keşke hiç kamp yapmasaydik okulumuz bizi kamp yapmaya buraya getirdi. Ilk başlarda çok eğlenceliydi. Onlar geldiğinde her şey yok oldu. Eğer sizin eviniz olmasaydi. Biz şuan ölmüştük .dedi ebru bir yandanda ağlıyordu. Semih onu öyle görünce bir anda içi yumuşadı ve ebruyu teselli etti. Ebru aklına gelen bir fikirle tekrar üzülmeye başladı ve konuştu; eğer bizi buldularsa onlar ailelerimızi de bulurlar ve onlar belki de çoktan ölm- sözünü tamamlayamadi Ebru. Sessizce ağlamaya devam etti. Semih de biliyordu eğer bir yakını başka bir yerde olsaydı kesin ölmüşlerdi. Ancak onun tek yakını amcasi ve onun ailesiydi. Ebru ağlarlen semihde etrafa baktı . Yaratıklardan ız yoktu ne bir ses ne de bir hareket
sanki alıcaklarını alıp gitmişlerdi. Semih ve diğerlerinide ölüme terk etmişlerdi. Çünkü o ormana giremıyeceklerini biliyorlardi orada olabilirlerdi. Herkes tekrar ıçeri girdi ılk önce televizyonu açmak istediler . Hava karardığı için bunu daha sonraya ertelediler kendi aralarında anlaşarak sirayla nöbet tutmaya başladılar ılk sıra semihdeydi.