ne kadar boktan bi dunya

bu gibik dünya da bizi biz yapan ne var ? ne için yaşıyoruz biz ? paramız yok, bize aşık olan bir kadın yok, evde bizi bekleyen bir ailemiz yok. baksana şuna, saat kaç olmuş.şu denize bir bak. böyle yerleri görünce insanın ağlayasi geliyor.ben bıktım. sende bıkmadın mi ? her sabah aynanın karşına geçtiğin de yine sıcak yatağından kalktığın için birşeyler küfür etmiyor musun ? ben ediyorum. çalışmak benim için bir problem.hep ne istedim söylememi ister misin ? teras katında bir ev.güzel bir manzarası olmak zorunda değil, sadece bir binanın en üst katında benim diyebildigim bir ev istedim.hep balkonun da yani geniş balkonun da oturup birşeyler yazmak istedim. alkol dahi istemiyorum.o kadar uzak ki bu hayal. yani bazı şeyler vardır hep elinin altında durur.ne zaman gibilsan, canın yansa kendini avutursun onunla.bu öyle birşey değil ışte. kendimi hep bir hayalle avutmaktan yoruldum. beni anlıyorsun değil mi ? bazen çok sıkılıyorum. yani buradan. hayallerimden,kendimden, aynı ülkenin birasını içmekten dahi sıkılıyorum. tam biter diyorsun, daha iyi, daha güzel olur diyorsun, olmuyor. küfür ediyorsun sonra,bu kadarmış diyorsun, sonra anlıyorsun ki o kadar değilmiş. hayat,hep gösterdiğinden fazlasını yapıyor.bu kadar acı çok diyorsun, sonra bir bakıyorsun daha fazlası varmış. daha fazlasını yüklenmiş olmaktan da bıktım. yani buradayız. buradan denizi izliyoruz, etrafimizdan gülen insanlar geçiyor.biz de gülüyoruz. bazen öyle oluyor ki gülmek dahi canımı yakiyor. sonra aklıma yaşadıklarım geliyor veya yaşayamadıklarim. garip değil mi ? iki durum da aynı tak. bilmiyorum ama gerçekten canım yanıyor.