1. 1826.
    +2
    parasızlıktan kaymış elimiz,

    yılların parkasi var omzum da,

    biraz çay ve bayat ekmeğe çok kahvaltı dedim,

    kirli gömlek ile çok dolaştım.

    sokak köpekleri beni tanır,

    asfaltlar ve ikinci el kitaplar tanır.

    eski pantolonlar ve yırtık hayaller tanır.

     para beni tanımaz,ben parayı bilemem.

    uzaklar da yanan ışıklar vardı,

    hem ağlatan kadınlar,

    düşünerek yürüdüğüm yollar da,

    polisten kaçtığım da olmuştur.

    aynı deftere aynı şiirler yazmisligim da var,

    duvarlar küfür yazmisligim da.

    ne ben parayı tanıdım ne de o beni.

    bir sınırın sıcaklığı ve bir simitin soyuta yakınlaşması gibi işçiyim.

    parasız ve açım.

    alışkın ve yorgunum genelde.
    ···
   tümünü göster