olum ağlayacağım çok az kaldı

4.sınıftayken hocamız bize bi ödev vermişti. böyle bir kaç sayfa günlük falan yazacaktık. ben baya özenmiştim ona. altı üstü çocuk işi ama gerçekten özendim. herkes bir-bir bucuk sayfa falan yazmış. bende 3-4 sayfa yardırmıştım. hoşuma gitmişti çünkü. yazım çirkindi ama özene özene bir şeylere benzemiştim onuda.
okula zütürüp hocama gösterdiğimde çok beğendi. ya da çocuk oldugum için öyle dedi. tam bilmiyorum. ama bu benim hoşuma gitmişti.
sonraları ara ara yazdım. 7 sınıfta falan günü gününe yazmaya başladım.
tabi yazsam da o sayfalar ya yemeğin altına serilirdi. ya o defterler kaybolurdu. ya da annem boş yerlerine farkında olmadan yemek tarifi falan yazardı.
pekte önemli değil zaten. çoğu kaybolup gitti. 8. sınıfta falan özel defterler almaya başladım. işte onlar iyiydi gerçekten.
günlükte bi taka benzemeye baslamıstı. o gün yaşadıgım önemli bir olay ( bana göre önemli ) önemli bir konuşmam ( zorla hatırlardım cümlesi cümlesine. ) ya da ilginç olan dışarıda gördüğüm şeyler.
o günlüklerin çoğu büyük ihtimalle çöplüklerde geziyordur uzun zamandır.
asıl önemli olansa lise 2 de başladıgım ve sonraki bir kaç günlük. ( önemli mesajlaşmaları bile yazmısımdır. )
işte onları bugüne kadar saklamıstım. hikayenin büyük bölümünde de onlardan yardım aldım.
dün akşam yaktım hepsini. artık günlükte tutmuyorum zaten.
hikayenin sonlarına geldik çünkü.