olum ağlayacağım çok az kaldı

sonraki günler aşırı moralsiz ben..
hatta şöyle diyeyim. osmanlının dönemleri gibi sınıflandıracak olursak.
taaa o zamandan beri ben aynı dönem içindeyim. tam olarak atlatamadım henüz. dönemin adı: çöküş dönemi.
hasan konustu mu konusmadımı bilmiyordum. ama hep düşündüm.
ulak salak mısın sen ? seviyorsun işte daha ne. niye hasana izin veriyorsun diyecektin orada olmaz hasan diyecektin. olmaz ben seviyorum onu diyecektin ..
diye.
ama düşüncelerimi hiç dışarı yansıtamadım ki.

derslerde ders harici ne varsa düşünüyorum. stajda ne yaptığımı ne yapacagımı 5-10 dk sonra çakıyorum. milletin mal mı bu bakışlarına maruz kalıyorum.
kafam hep esmada. hep hasanla konustular mı acaba ? düşündüğüm şey oldu mu acaba ? gibi şeyler. atamadım kafamdan.

hasanada soramadım. sorulur mu öyle sorulmaz. zaten esmayla konusamıyorum. kaç gün düşündüm. ama ses edemedim.
bu olaylardan 1 ay sonra falan okul çıkışında arkadaşlar dolmuşa falan bindi gitti. bende genelde 3-4. dolmuşları beklediğim için yavaştan alıyorum.
yaktım sigarayı. dolmuşların geçmesini bekliyorum.
uzaklarda esma göründü. bana doğru hızlı hızlı yaklaşıyor. kafası yerde. kimsede yok yanında. bense ağzımda sigara bana doğru gelişini izliyorum