başörtülü kızla watsap sohbetimiz

zütlük yapıyosunuz ama gene de yazacam ben.

beyler kızın geliyorum dediğine bakmayın amk net hatırlamıyorum ama bi yarım saat bekledim herhalde.
ağaç olmuştum ama değecekti. istediğim olacaktı.
umrum da değildi. akşama kadar bekleyebilirdim. sıkıldım biraz gidip içecek bir şeyler aldım döndüğüm de gözlerime inanamadım.
o nasıl bir zerafet o nasıl bir güzelliktir. mal gibi baka kaldım kıza o beni görmüyor hala üstüne ince bir şeyler giymiş ama kısa kollu falan değil.
hava sıcak olmasına rağmen sokulmuş böyle bir köşeye. içim gitti amk kızını görünce.
çok dayanamayıp yavaş adımlarla yürüyorum ürkek ceylanımın yanına.bir aslanın avına yaklaştığı gibi sinsice gidiyorum bu adımlarla dibine kadar girsem boynundan yakalayıp apartmanın üstüne çıkıp orda bi güzel mideme indirsem farkına varamayacak.

neyse adımlarımı hızlandırıp yanına gittim etrafa bakınıp dudaklarına yapıştım.
bir saniyelikti ama bir hayat yaşamış gibi oldum. öldüm. bittim.
o nasıl bir dudaktır be insafsız o nasl bir kokudur o nasıl bir şehvettir.
o nasıl bir acımasızlıktır. senin gururunla oynamak isteyen bir adamı kendine aşık ederek en güzel dersi veriyorsun zaten.
dediğim gibi bir iki saniyelik bir şeydi çünkü beni itti utanmış biraz da kızmıştı.
ne yapıyorsun sen salak demişti çok net hatırlıyorum.
hiç bir şey demedim öpücüğün sarhoşluğuyla yanına gidip kocaman kucakladım onu.
nazlı ceylanıp bir an hırçınlanmıştı ama onu kucaklamamla sakinleşmişti.
bir babanın çocuğunu kucaklaması gibi
bir annenin asker çocğunun uzun bir aradan sonra görmesi gibi kucakladık birbirimizi.
ağladık ağladık ağladk.
istanbul dünya insanlar hiç bir şey hiç bir madde umrumuzda değildi.
bir bütün olup yok olmutuk soyutlanmıştık.
öylece sarıla kaldık bir süre.
nefesini hissediyordum boynumda.o hayat dolu nefesini. kimse duymasın diye kıs kıs ağlama sesi kulaklarımdan bedenime işliyordu.
ben belki ağlamayacaktım ama onun ağlaması bir kadının gerçek içten gelen ama sessiz bir orgazmı gibiydi.
içten sessiz ama iç yırtıcı.