inanan insanlar nasıl mutlu olabiliyor lan

" bu dünyada mücadele onu bekliyor demektir. pek tabii ki aklının yettiğince mücadele edecek, aklının yetmeyip çözüm bulamadığı noktalarda ise umutsuzluğa düşecek.

bu tıkanıklıktan sonra akıl zaten devre dışıdır. evet aklıyla hareket eden intihar etmez. ama devre dışı kaldığı durumlarda doğal bir sonuç."

doğru, katılıyorum buna. ancak ateist bir kişinin aklını aşan ya da o anlığına çaresiz gibi gözüken bi durumdan çıkamayacağını düşünüp mantıklı karar verememesinin ve umutsuzluğa düşmesinin sebebi tanrı inancının olmaması değil esasında. yani sığınacak bir limanının olmadığı düşüncesiyle o cümleyi kurduğunu düşünüyorum, yanılıyor da olabilirim tabii. yani tanrı dışında birçok yönden de hayata tutunabilmesini sağlayan farklı değerlere sahip bir insan da olabilir. bir insanın içinde tanrı inancı yok diye manevi yönden ve hazdan düşük olabileceğini, bu yüzden de depresyona ya da farklı buhran durumlarına çok daha eğilimli olduklarını düşünmek hata olur. tabii bu şekilde düşündüğünü varsaydım, yanılıyorumdur belki.