1. 26.
    +1
    ev dediğin dört duvar değildi hakikaten.

    ev dediğin bir araç değildi, vardı onun da bir dili elbet.
    vardı söyleyecek birkaç cümlesi.

    "beceremedin değil mi?" dedi birden ev.
    başımı sağa sola çevirdim.

    "beceremedim. gitti." diye cevapladım.

    alayedercesine tebessüm etti ev.

    "şimdi ne yapacaksın? dur ben söyleyeyim. sen de bizi bırakacaksın."

    biliyordu beni ev.
    kalamazdım burada.

    her zaman bir sözümüz vardı.
    canımız sıkıldığında, kurduğumuz cümlelerden.

    "elbet ışık girecek, yeter ki açık olsun perdeler."

    perdeleri açtım.
    camı dibine kadar araladım.

    bekledim...
    ···
   tümünü göster