bir sigara daha yaktım ya sabır çektim

ve mutlu günler başladı
ama sayılı birkaç sene
evlendikten bir yıl sonra oğlum doğdu
ilk başlarda hani derler ya canım birtanem vs
ben ilk kucağıma aldığımda inanın hiçbirşey hissetmedim
sevemedim çocuğu
anlamadım hiçbirşey açıkçası
aradan geçen 10,5 senenin sonunda anlıyorum ki
ilk gözgöze geldiğiniz an, parmağını tutması, baba demesi, kucağınızda uyuması gibi ufak şeyler gün geçtikçe başlıyor bir baba ile evladı birbirine
ben bunu neden babamla yaşayamadım, bu güzel duyguları babam neden hissetmedi hala anlayamadım gerçi
ilk iki yılımız çok güzel geçti evlilikte
o hayalini kurduğumuz lüks ve ihtişamlı evimizde, altımda son model range rover arabamla şirketim ve fabrikamda harika vakit geçirdim
hatta bir dönem batmama çk az kala fenerbahçe yönetimine girecek en genç yönetici olmama ramak kalmıştı
işlerim o kadar iyiydi ve şanslıydım ki herşey rüya gibiydi o dönem
ne kumar, ne de aşırı bir uç durum sözkonusu idi
iyi bir baba
iyi bir işadamı olarak daha 30 yaşına bile gelmemiş başarılı bir insan olmuştum artık
annem benimle gurur duyuyor
şirket çalışanım fakir insanların çocuklarını okutuyor, adam gibi yaşayıp gidiyordum
hayatımdaki tek lüksüm range rover arabam ve fenerbahçe maçlarında kombine biletimdi
gençliğimden beri sosyal içici olduğum için arada sırada rakı içer, dostlarımla 12 gibi eime döner, sabah erkenden işimin başında olurdum
şansın bana döndüğünü düşünüp şükrediyor, yardım isteyen kim olursa olsun elini boş çevirmiyordum
geldiğim yeri, yaşadıklarımı hatırlıyor
muhtaç insanlara daha bir özenle yaklaşıyordum