anlatmam lazım beyler yetti artık

işyerinde akşamı bekliyordum lise yıllarında eve dönüp 31 çekmeye sabırsızlanan ergenler gibi.
Onunla konuşmak oldukça heyecanlı bir hal almıştı. Eminim durum onun için öyleydi..
Onu baştan çıkarıp yatağa atmak gibi bir niyetim hiç olmadı. çünkü abilerimiz arkadaştı ve canını yakmaya kıyamayacağız kadar narin ve zarifti.
Ben ona hep eğer düzgün bir adaysa evlenilebilecek kız gözüyle bakmıştım. ailesi benim için referanstı çünkü. tanıdık olması bu devirde avantaj.o zamanlar 25 yaşındaydım. sıradan bi diplomaya sahip olmama rağmen iyi bi kariyer yapmıştım. ailemin tanıdıkları ve benim hırsım sayesinde

O gün işten çıktığımda her akşamki gibi apar topar yemek yiyip koşarak eve döndüm ve bilgisayarı açtım. Gün içinde kafamı böyle şeylerle meşgul etmek istemediğimden bilgisayardan ondan gelebilecek maillere ,facebooka falan bakmıyordum .yaptığım iş hata kaldırmayan bir iş çünkü.