cinli perili hikayeler anlatın da

birçok kez gördüğüm bir rüyayı paylaşayım ben de sizinle. 6,5 falandım o zamanlar, gördüğüm her tak rüyalarıma girerdi ama bu en kötüsüydü. rüya bir anda başlıyor, koşa koşa eve gidiyordum. içeri giriyorum fakat salon kapkaranlık. burnumun ucunu bile göremiyorum o kadar. bir uğultu vardı evde nasıl anlatsam bilemiyorum. tabii küçük olduğumdan beni bi korku alıyor. o can havliyle etrafıma bakınıyorum, tek ışık kaynağı annemlerin odası. oraya giriyorum, kimse yok ama loş bir ışık var. uğultu da sanki pencereyi kapatmışım gibi kısılıyor bir anda. etrafı süzüyorum, dediğim gibi kimse yok ve o ışık beni biraz olsun rahatlatıyor. tam o anda yatağın yanındaki askılığa gözüm takılıyor. nasıl bir illetse (artık cin midir peri midir) askılıktaki paltolar homurdanmaya başlıyor, ağızlarını bile seçebiliyorum. ne dedikleri belli olmuyor ama sesleri kulaklarımda hala yankılanır. şerefsizler öyle bi sıçırttılar ki altıma olayın saçmalığı bile bana dokunmuyor o anda. ben de korkudan salona doğru koşmaya başlıyorum ama bir güç beni arkaya çekiyor. umudum kalmadığı anda kendimi bırakıyorum ve hızla geriye savrulurken uyanıyorum.

özet: iki-üç palto çocukluğumun anasını gibti