bu yaşadığımı anlatmcaktım ama dayanamadım

saat 20:00 civarıydı. kapı çalındı. ilk başka ürküp yerimden kalkmamayı düşündüm. bu kez daha sert çaldı. sessizce mutfağa gidip tekrar satırı aldım. kapının önüne geldim satırım vurmaya hazır bi şekilde kapıyı yavaşça açtım. karşımda 3 jandarma vardı. birinin kucağında suratı dumandan is olmuş bir kız. kıza baktım. gözlerim yerimden çıkacakmış gibi oldum. evet oydu aysuydu bu.hemen kucağıma alıp kanepeye yatırdım. jandarmalarda ifade almak için gelmişlerdi. ama aysu çok yorgun ve çok kötü gözüküyorlardı. hastaneye zütürmem gerektiğini söyledim. ifadeyi yarın alsanız biz geliriz karakola olur mu diye soru yönelttim. kırmadılar. aysuyu alıp arabaya koydum merkeze doğru hızla sürmeye başladım. dumanlar görüş mesafemi kapatıyordu o yüzden yavaşlamaya başladım. tahminen 22:00 gibi hastanedeydik. hemen müdahale için ilgilendiler. aysunun gözlerini açıp kendine gelmesi allahım mutluluk böyle bişeydi heralde. direk yanına gidip sarıldım. herşeyin geçtiğini biradan evimize gideceğimizi söyledim. konuşamıyordu sadece sarılıyordu ve ağlıyordu. hastaneden çıkıp evimizin yolunu tuttuk.