tamamen gerçek korku hikayesi

iyi misin çağla ? dedim sinirli bi şekilde . ne yapmaya çalışıyosun sen ? ne bu bağırmalar çığlıklar hiç normal davranmıyosun neyin var senin ?
iyiyim bişeyim yok ben bu şekilde sevişmeyi seviyorum işine gelmiyosa takılmazsın sende dıbınakoyim diye sert bi şekilde çıkıştı . onun normal pgibolojide bi kız olmadığını zaten yazışırken anlamıştım ve anormal kızlar o sıralar ilgimi çekerdi zaten . yüz mimikleri inanılmaz değişkendi . sinirli bi ifadeye sahipken odanın boş bir köşesine ani bir hareketle bakıp gülüyor , yüzünü tekrar bana döndüğünde eski sinirli ifadesini tekrar takınıyordu . o sıralar alman bi pgiboloğun şizofreni ve histeri üzerine yazdığı bir kitabı okuyordum .( freud değil ) , ( evet dıbınakoyim zamanımı bu tür kitaplar okuyarak geçiriyordum bu kadar garipsenicek ne var ? ) . aklıma direk çağlanın şizofren olabileceği düşüncesi geldi ve annemlerin yakında geleceğini söyleyip evden sepetledim . gittikten sonra üzerime gereksiz bir rahatlama çöktü , kollarım ve ellerim uyuştu sanki üzerimden tonluk bir yük kalkmış gibiydi bir an ayaktayken dengemi yitirip koltuğun üzerine düştüm. ve ister inanın ister inanmayın çağla evin kapısından çıktıktan sonra duvarların köşelerine son seviye ışık yanmasına rağmen çökmüş olan karartı da çekip gitti