1. 1.
    0
    @13

    oruç, -cu Far. r°ze

    a. 1. din b. Tanrı'ya ibadet amacıyla yeme, içme vb. şeylerden belli bir süre veya biçimlerde kendini alıkoyma: �Eh, biz her vakit duamızı, orucumuzu ekgib etmeyiz, çok şükür!� -N. Cumalı. 2. mec. Çok sevilen veya istenen şeylerden uzak durma.
    Güncel Türkçe Sözlük
    ···
   tümünü göster