ibretlik başarı hikayemi anlatıyorum

Teyzemle konuşuyoruz, "Ohoooo ne zeki çocuklar vardır orda kim bilir?" diyor. Kendime hedef koyuyorum, ilk 25'te bitireceğim. Sonunda çok daha iyi bir dereceyle bitiyorum, orası ayrı. Gerçekten de çok zeki çocuklar var bu okulda. Çoğu da kolej mezunu. Manyak ingilizce biliyorlar. Çoğu şu an çalıştığım şirkete girseler dil tazminatı alırdı o yaşta amk, o derece. Zaten asıl dilimiz ingilizce değil, ikinci yabancı dil olarak öğreniyoruz onu. Hangi okul olduğunu işi bilen panpalarım zaten anladı.

Zengin çocuklar var amk acayip özgüven sahibi. Bir tanesinin babası şu an tüpçünün şirketlerinde CEO. O zaman da Unil... 'de YK'ymış. Vay amk! Millette ne babalar var... O zamanlar ismini bile bilmiyoruz tabii bu yerlerin. Neyse, adamlar acayip özgüven sahibi, bense hep derslere gömülüyorum. Yalnız bu sefer bir sorun var: Burada dersleri zaten herkes yapabiliyor. Ön plana çıkabilmem için ekstra şeyler yapmam lazım. Ama yapamam çünkü inanıyorum ki, beni ancak çalışmak kurtaracak!