olum ağlayacağım çok az kaldı

gittim. şöyle 4-5 katlı bir bina. apartmana girmeden aradım muhammeti. çıkın beni alın aşagıdan diye. tamam dedi. geldi çıkardı yukarı.
aq apartmanada daha önce hiç girmedim. kimin evi falan bilmiyom. bildiğim tek şey beni içerde bekliyorlar. belli bir şey olmuş umarım kötü değildir diye düşünerek cıktım yukarı. girdim içeri salonda mehmet ahmet. benle muhammette girdik. tam oturcam. ahmet dur lan oturma dedi. beni öbür odalardan birine zütürdü.
odanın kenarında bir kitaplık var. hemen aşagısında da baya ıncın şöyle 15 20 kitap duruyor.
kanka şunları kaldır yukarı koyuver sonra gel yanımıza dedi.
işmi yaptırcaksınız lan dedim. yok be olm topla gel bekliyoz işte dedi.
tmm dedim. başladım toplamaya. ahmet odadan çıktı pat. kilit sesi duydum. ayaga kalktım. içerde gülüşme sesleri falan geldi.
şaka falan mı yapıyor bunlar diye düşündüm. sonra seslendim noluyor lan falan diye. o sırada dış kapının açılma sesini duydum. bunlar ayakkabılarını falan giyiyorlar herhalde. arada da bir kaç kere bir şey olursa ara biz geliriz hemen falan dediler.
iyice merak ettim. bunlar evden cıktı eminim. evde bir kişi daha var bunlardan hariç. dısarı seslendim bir kaç defa daha. ses gelmedi.
oturdum telefon ettim muhammete sonra diğerlerine. yok cevap veren yok. bi 5 dk falan daha bekledim. kalktı bağırmaya basladım. cıkarın lan noluyor ne bu falan derken birisi seslendi bana.
esma..
pempe sakin ol birazdan çıkarıcam seni.