Sabah olmayan gecelerde beklediğim gibi bekliyodum nalanı öylece gözüm kapısında. Ve işte göründü gözlerime doğarak güzelliğinin tüm ihtişamıyla. Uzun uzun seyrederken aynalarda güzelliğini sanki bu iğrenç dünyada erişilmezimken ona giden tüm yollar açıktı bana. Sevmek neymiş tekrar anlatıyodu bana nalan. Özlemek… saçları dümdüz ipek gibi boşlukta süzülüyor yine. Yaptığı makyajı, bu makyaj malzemelerini bulana küfrettirecek kadar kapatmıştı o muhteşem sade güzelliğini… ama yine de kapatamamıştı nalanın masumluğunu. Hangi boya kapatabilirki bu zarif, bu masum bu dünyalar güzeli güzelliği. Yine tutulmuştum. Bu kız beni kendime hapsederek alıyo avuçlarına sanki. Bakışıyoduk sadece sessiz… ustanın dediği gibi gözleri dört defa lacivert.